•    حدت بينايي (Visual Acuity): در اين تست كه با استفاده از چارت هاي بينايي انجام مي شود بينايي بيمار در فواصل متفاوت مشخص مي شود.
•    ميدان بينايي: در اين تست ديد كناري (محيطي) بيمار اندازه گيري مي شود. با توجه به اينكه از دست دادن ديد كناري يكي از علائم گلوكوم است اين تست به تشخيص بيماري كمك مي كند.
•    اتساع مردمك: در اين تست با استفاده از قطره مردمك چشم بيمار متسع مي شود و بدين ترتيب چشم پزشك ديد بهتري براي معاينه عصب بينايي پيدا مي كند. بعد از معاينه ممكن است ديد نزديك تا چند ساعت تار باشد.
•    تونومتري: در اين تست فشار مايع داخل چشم اندازه گيري مي شود.

•    درمان دارويي: شايعترين نوع درمان زودرس گلوكوم درمان دارويي است. داروهاي گلوكوم بصورت قطره هاي چشمي و قرص تجويز مي شوند. اين داروها به دو شكل سبب كاهش فشار داخل چشم مي شوند. بعضي باعث كاهش توليد مايع در چشم شده و بعضي به تخليه بيشتر مايع از درون چشم كمك مي كنند.
داروهاي ضد گلوكوم ممكن است تا چند بار در روز تجويز شوند. بيشتر بيماران عوارضي نشان نمي دهند ولي بعضي از اين داروهاي ممكن است سبب سردرد شده و يا بر روي اعضاء ديگر بدن عوارضي داشته باشند. قطره ها ممكن است سبب سوزش و قرمزي چشم شوند.
داروهاي ضد گلوكوم بايد تا زماني كه به كنترل فشار داخل چشم كمك مي كنند مصرف شوند. از آنجا كه گلوكوم معمولا علامتي ندارد، گاهي بيماران داروي خود را قطع كرده و يا فراموش مي كنند مصرف كنند.
•    جراحي با ليزر: جراحي با ليزر به تخليه مايع از درون چشم كمك مي كند. هر چند از اين روش مي توان در هر زماني استفاده كرد ولي معمولا بعد از آزمايش درمان دارويي بكار مي رود. در بسياري موارد بيمار بايد بعد از جراحي ليزري نيز دارو مصرف كند.
•    روش هاي جراحي رايج: در جراحي گلوكوم، هدف ايجاد محل خروج جديدي براي مايع داخل چشم است. هر چند چشم پزشك در هر زماني ممكن است تصميم به جراحي بگيرد ولي معمولا اين كار را پس شكست درمان دارويي و جراحي ليزري انجام مي دهد.
جراحي در كلينيك يا بيمارستان صورت مي گيرد. قبل از جراحي به بيمار داروهايي جهت آرام و شل شدن داده شده و سپس چشم توسط تزريق موارد بي حس كننده در اطراف آن بي حس مي شود.
جراح قطعه كوچكي از بافت سفيدي چشم (صلبيه) را بر مي دارد و اين باعث بوجود آمدن كانال كوچكي براي عبور مايع درون چشم مي شود. سپس قسمت سفيد چشم كه برداشته شده است با لايه نازك و شفافي از ملتحمه پوشانده مي شود. مايع از مجراي ايجاد شده و از زير ملتحمه اي كه روي آن را پوشانده عبور كرده و از چشم خارج مي شود. (شكل هاي 5 و 6)