قرنیه قسمتی شفاف از کره چشم است که در قسمت جلویی (قدامی) کره چشم قرار دارد و روی آن را بطور طبیعی لایه ای از اشک می پوشاند. قطر قرنیه 12-11 میلی متر می باشد و شفافیت آن بخاطر عدم وجود رگهای خونی دربافت آن است. برای تغذیه سلولهای موجود در بافت قرنیه مواد غذایی از طریق مایع زلالیه که در فضای پشت قرنیه قرار دارد وارد بافت قرنیه می شوند و اکسیژن لازم نیز جهت سوزاندن مواد غذایی از طریق اشک چشم که روی قرنیه را پوشانده وارد بافت قرنیه می شود.(اکسیژن موجود در اشک نیز از طریق هوای بیرون وارد اشک می شود)  
قرنیه دو کار مهم برای چشم بعنوان عضو بینایی انجام می دهد:
1- حفاظت از ساختارهای زنده و ظریف داخل چشم : که از طریق ایجاد مانع برای میکروبها و عوامل مخرب بیرونی (مثلاً پاشیده شدن مواد شیمیایی به چشم) صورت می گیرد
2- انکسار پرتوهای نوری به داخل کره چشم جهت کمک به تشکیل تصویر اشیاء بیرون بروی پرده شبکیه که سطح داخلی کره چشم را می پوشاند. گفته می شود حدود 70 درصد پردازش تصویری کره چشم مربوط به قرنیه می باشد.عمل انکسار پرتوهای نوری توسط قرنیه بعلت انحناء سطح قدامی(جلویی)آن است که به ساختمان قرنیه شکل عدسی محدب را میدهداگر این انحناء به مقدارطبیعی نباشد در آن صورت قرنیه یا محدب تر عمل  می کند (انکسارقوی تر- نزدیک بینی) ویا با تحدب کمتر باعث انکسار نور به داخل کره چشم  می شود (انکسارضعیف تر - دور بینی) البته باید در نظر داشت که در دوربینی یا نزدیک بینی تنها شکل تحدب قرنیه نقش ندارد بلکه فاکتورها ی دیگری نیز مثل طول قدامی خلفی (جلو تا عقب کره) چشم نیز نقش دارند. بنابراین می شود تصور کرد که کسی قرنیه سالم با تحدب طبیعی داشته باشد ولی دوربین یا نزدیک بین باشد.
بافت قرنیه بطور کلی پنج لایه دارد که به ترتیب از خارج به داخل شامل:
1- اپی تلیوم  2- لایه بومن   3- استروما   4- مامبران دسمه   5- آندوتلیوم
اگر در هر کدام از لایه های فوق یا در چندین لایه بیماریها یی ایجاد شود باعث اختلال در عملکرد قرنیه خواهد شد و بنابراین روی تشکیل تصویر یا محافظت از خود کره چشم که از وظایف اصلی بافت قرنیه است تاثیر نامطلوبی خواهد گذاشت.
طیف وسیعی از بیماریها می توانند باعث اختلال در عملکرد بافت قرنیه شوند از شایعترین  بیماریهای قرنیه می توان از عفونت ویروسی هرپس(تب خال) نام برد که می تواند یک یا چندین لایه از قرنیه را در گیر کند. این نوع عفونت  معمولاً در چشم افراد مبتلا در مقاطع زمانی مختلف عود می کند و باعث بیشتر شدن ضایعات ایجاد شده در بافت قرنیه در هر نوبت از عود میشود طیف مشکلاتی که این نوع عفونت در بافت قرنیه ایجاد می کند از ایجاد یک لکه کمرنگ که تا ثیر نامطلوب کمی در تشکیل تصویر دارد تا از بین رفتن کامل تمام لایه های قرنیه وسوراخ شدن قرنیه را در بر می گیرد برای این نوع بیماری داروی خاصی که بتواند عفونت(ویروس) را در بدن بطور کامل از بین ببرد فعلاً وجود ندارد. وتنها زمانی که عفونت خودش را در چشم نشان می دهد می توان از قطره های ضد ویروسی و سایر داروها زیر نظر چشم پزشک استفاده نمود.
از دیگر بیماریهای شایع قرنیه بیماریهای قوز قرنیه یا (کراتوکونوس) می باشد که این بیماری در بعضی موارد زمینه ارثی دارد ولی در بیشتر موارد علت خاصی را برای بوجود امدن آن نمی توان پیدا کرد گفته میشود عوامل محیطی از جمله شرایط جغرافیایی محیط در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد.
در این بیماری مواد تشکیل دهنده بافت اصلی قرنیه (لایه استرما) بدلایل نامشخص به تحلیل می رود و این مشکل باعث می شود قرنیه هم ضخامت طبیعی خودش را از دست بدهد و هم بدلیل تحلیل فوق استحکامش را.مجموع این مشکلات باعث ضعف ساختاری قرنیه می شود که باعث عدم توانایی قرنیه در انجام وظیفه مهمش که همان تشکیل تصویر شفاف بروی شبکیه است   می شود و بنابراین بیمار مبتلا به قوز قرنیه (کراتوکونوس) دچار کاهش بینایی شده و بعلت عدم وجود انحناء طبیعی در قرنیه مبتلا به انواع عیوب انکساری قرنیه از قبیل دور بینی – نزدیک بینی استیگمات و نیز تلفیقی از آنها می شود.این بیماری معمولاً در سنین نوجوانی ظاهر می شود وبا گذشت زمان پیشرفت   می کند ومعمولاً در حدود سی سالگی از پیشرفت آن کاسته شده بطوری که در دهه چهارم زندگی دیگر پیشرفت نداشته و حالت ثابتی پیدا می کند برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری فعلاً داروی خاصی وجود ندارد ولی با انجام یک جراحی    سر پایی بنام (کراس لینک) که برای بعضی از این بیماران مناسب می باشد (با تشخیص چشم پزشک) می توان تا اندازه ای از پیشرفت آن جلوگیری کرد انجام این نوع جراحی در عین حال که می تواند مفید باشد (مثل تمام جراحی ها) امکان دارد باعث مشکلات دیگری نیز بشود که می باید قبل از انجام جراحی بیمار یا والدین بیمار از آنها آگاه شوند
نوع دیگری از جراحی که برای گروه مناسب دیگری از بیماران قوز قرنیه (کراتوکونوس) در نظر گرفته می شود گذاشتن حلقه (رینگ) در داخل بافت قرنیه (لایه عمقی استروما) می باشد این نوع جراحی توسط چشم پزشک فوق تخصص قرنیه تحت بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام می گیرد ودر طی ان یک یا  دو حلقه (رینگ) در بافت قرنیه بوسیله ابزار مخصوص این نوع جراحی کاشته  می شود تا استحکام قرنیه بطور مصنوعی افزایش پیدا کند.
واضح است که انجام این جراحی درمان کامل بیماری کراتوکونوس نیست و تنها باعث می شود بخش مهمی از مشکلات ایجاد شده توسط بیماری در قرنیه کاهش پیدا کند و بیمار بتواند با کمک گرفتن از سایر درمانها (مثل استفاده از عینک یا لنزتماسی ) قسمت مهمی از بینایی از دست رفته اش را بازیابی کند . این نوع جراحی با توان بخش بینایی انجام عمل پیوند قرنیه را در بین این بیماران به تاخیر می اندازد وچه بسا آنها را از انجام عمل پیوند قرنیه بی نیاز می کند هزینه این جراحی به لحاظ گران بودن حلقه (رینگ) و ابزار مورد استفاده برای آن نسبتا گران است ولی توان بخشی بینایی اش از نظر اکثر بیمارانی که مورد این نوع عمل جراحی قرار گرفته اند ارزش انجام آن را دارد. در مراحل پیشرفته بیماری کراتوکونوس این عمل جایی ندارد و بیمار می باید از دیگر جراحی ها مثل پیوند قرنیه بصورت لایه ای یا نفوذی استفاده کند.
از دیگر بیماری های قرنیه بیماریها ارثی قرنیه است که باعث رسوب مواد آلی یا از بین رفتن سلولهای طبیعی قرنیه در یک یا چند لایه از لایه های قرنیه می شود این نوع بیماریها بصورت کلی بنام دیستروفی های قرنیه شناخته می شود وبر حسب اینکه کدام لایه از قرنیه را در گیر کرده باشند دیستروفی مربوط به آن لایه نامیده می شوند مثلا دیستروفی اپی تلیال – یا دیستروفی استرومال.
این نوع بیماریها بر حسب شدت و نیز لایه ای که در گیر می کنند باعث اختلال بینایی می شوند بعضی از آنها در بدو تولد ظاهر می شوند و بعضی دیگر در سنین نوجوانی ویا جوانی بطور کلی هر چه ظهور آنها در سنین پائین تر باشد شدتشان بیشتر خواهد بود و درمان آنها نیز مشکل تر......
درمان اصلی این نوع بیماریها معمولاً انجام پیوند قرنیه بصورت لایه ای یا تمام ضخامت (نفوذی) می باشد. بعضی مواقع بعد از انجام موفقیت آمیز پیوند قرنیه و گذشت چندین سال از عمل جراحی مشکل این بیماران در قرنیه پیوند شده نیز ظاهر (عود) می شود بطوری که دوباره لازم می شود جراحی پیوند قرنیه برایشان تکرار شود.